Review: Bill Wyman – Drive My Car
Bill Wyman – Drive My Car
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: BMG
Release: 2024
Tekst: Harry Pater
Na jaren is er weer een nieuw soloalbum van de inmiddels 87-jarige legendarische bassist Bill Wyman, die van 1962 tot 1993 basgitarist was bij de Rolling Stones (en kort terugkeerde in 2023), en sinds 1997 bassist is bij Bill Wyman’s Rhythm Kings. ‘Drive My Car’ is Bill Wyman’s negende soloalbum en het eerste sinds ‘Back To Basics’ (2015).
Als oprichter en ritmearchitect van The Rolling Stones werd Bill een begrip, vereerd door zowel fans als collega’s. Met een carrière van meer dan zes decennia stapt Wyman weer in de schijnwerpers met een nieuwe verzameling nummers die zijn passie en talent laten zien. Vijf nummers , inclusief het titelnummer van het album, zijn mede zelfgeschreven, een bewijs van Bill’s aanhoudende songwritingtalent.
‘Drive My Car’, werd opgenomen in de thuisstudio van Wyman, met een hechte groep van voormalige medewerkers, waaronder gitarist Terry Taylor en drummer Paul Beavis. “Een bassist en een drummer vormen een team, jij bent de ritmesectie, de basis van het geheel”, benadrukt Bill.
Het album opent met een unieke vertolking van Bob Dylans Thunder On The Mountain, waarin elementen uit zowel Dylans originele als Wanda Jacksons levendige cover worden gecombineerd. “Ik ken Bob sinds het midden van de jaren zestig”, zegt Bill. “Hij nam mij en Brian Jones mee naar de clubs in Greenwich Village als we in New York waren. We waren een tijdje hele goede vrienden, hij was echt een aardige vent.”
Een ander hoogtepunt is een rauwe cover van Taj Mahal’s Light Rain. Bill vertelt over hun langdurige vriendschap, die begon in 1968 toen Taj werd uitgenodigd voor de tv-special ‘The Rolling Stones Rock ‘n’ Roll Circus’. “Hij was gefascineerd dat ik lid was van de Royal Horticultural Society – we hebben een band opgebouwd op het gebied van de plantkunde!” herinnert hij zich liefdevol.
Bill’s levenslange liefde voor countrymuziek komt tot uiting in een aangrijpend eerbetoon aan John Prine, met een cover van Ain’t Hurtin’ Nobody. “We waren hele goede vrienden, en de Rhythm Kings hebben een paar van zijn nummers gespeeld. Ik houd van die zin in Ain’t Hurtin’ Nobody: ‘Little Richard zingt Tutti Frutti vanaf de top van een telefoonpaal’ – ik bedoel, wie schrijft zoiets?!”
Naast het eren van oude vrienden, laat Bill luisteraars kennismaken met nieuwe talenten, zoals de Nederlandse gitarist Hans Theesink (hoewel nieuw? Theessink is inmiddels 76 jaar!), wiens twee nummers op het album terecht kwamen. Ondanks dat zij elkaar nooit persoonlijk hebben ontmoet, is Bill een erg onder de indruk van Hans’ frisse kijk op bluesmuziek: “echt inspirerend; hij brengt iets nieuws in de blues”.
Bill Wyman had het erg druk in 2023, zowel terugkijkend als vooruitkijkend. Als oudste van de Rolling Stones (“ze praten allemaal over de oorlog, maar geen van hen herinnert het zich zo goed als ik!”), bedacht en beschreef Bill zijn herinneringen en levendige anekdotes over zijn leven jeugd in oorlogstijd en publiceerde ze in een boeiend boek, ‘Billy In The Wars’. Tegelijkertijd maakte hij plannen voor de toekomst en nam hij de songs op voor ‘Drive My Car’.
Terugkijkend op het algehele geluid van het album noemt Bill als de grote invloed JJ Cale. “Ik denk dat de grootste invloed op het album als geheel JJ Cale is, zijn relaxte groove heeft me altijd aangesproken. ‘Het klinkt echt als jij’, en dat maakt me blij. Ik heb nooit geprobeerd iemand anders te zijn – ik ben eigenlijk Bill”.
‘Drive My Car’ is een nieuw en energiek hoofdstuk in Bills legendarische carrière, een bewijs van zijn niet aflatende passie en de levenslange vreugde die hij vindt in het maken van muziek, die nog steeds voortduurt. En ook voor Bill Wyman (die eigenlijk William George Perks heet) beginnen de jaren te tellen, op 24 oktober wordt hij 88 jaar en aan zijn stemgeluid is te horen dat deze anders klinkt als op zijn grote hit (Si Si) Je Suis Un Rock Star uit 1981, maar wie klinkt er na 43 jaar nog precies hetzelfde als toen? Mick Jagger wellicht…? Met het verstrijken van de jaren komt er immers bij vrijwel iedereen sleet op de stembanden, ook al heb je het altijd rustig aan gedaan qua zingen.
Het album bevat tien nummers en twee extra tracks op de cd en de digitale download. Naast covers van Bob Dylan’s Thunder On The Mountain, Taj Mahal’s Light Rain en John Prine’s Ain’t Hurtin’ Nobody, bevat ‘Drive My Car’ vijf nummers die Wyman zelf schreef of aan meeschreef.
“Het is niet iets wat ik elke dag doe, maar soms zie ik gewoon een gitaar in de hoek van de kamer, pak hem op en speel erop, en dan klikt het”, zei Wyman in een persbericht waarin hij het album aankondigde.
Mijn conclusie is dat dit een leuk en aangenaam album is van deze muzikale reus, die zo te horen nog jaren vooruit zou kunnen met het op dit tempo uitbrengen van studio-albums. Het meest opvallend vind ik de coverversies, maar ook de door hemzelf (mede) geschreven songs en de beide Hans Theessink tracks passen daar prima bij!
Tracks:
01. Thunder On The Mountain (Bob Dylan)
02. Drive My Car (Bill Wyman)
03. Bad News (Bill Wyman)
04. Storm Warning (Hans Theessink)
05. Light Rain (Taj Mahal)
06. Ain’t Hurtin’ Nobody (John E Prine)
07. Rough Cut Diamond (Bill Wyman/Terry Taylor)
08. Wings (Hans Theessink)
09. Two Tone Car (Chuck E Weiss)
10. Fools Gold (Lloyd Jones)
Cd/Digital Bonus Tracks
11. Sweet Baby (Bill Wyman/Frank Stokes)
12. Tell You A Secret (Bill Wyman/Terry Taylor)
Website: https://billwyman.com/