Review: Grace Solero – Metamorphosis
Grace Solero – Metamorphosis
Format: CD / Label: Wohone Records
Release: 2022
Tekst: Peter Marinus
Zodra ik het nieuwe, tweede, album van de band en zangeres Grace Solero opzet springt bij mij de vonk direct over. Hun geluid grijpt je meteen bij je kladden doordat er een zwaar gonzende mix van zowel Classic Rock (en dan met name Led Zeppelin), grunge (en dan met name Soundgarden) en sprookjesachtige psychedelica op je losgelaten wordt.
De band bestaat naast zangeres en gitariste Grace Soleros uit Dan Beaulaurier (gitaar), Bjorn Zetterlund (bas) en Dave Guy (drums, percussie).
Het album begint met Lucid Dream waarin een psychedelisch intro vrijwel direct vermorzeld wordt door loodzware fuzzende rock met Led Zeppelin trekjes. Zangeres Grace Soleros blijkt een zeer aparte zangeres te zijn, die eigenzinnig fladderend zelfs af en toe aan Melissa Etheridge doet denken.
Metamorphosis is een gemene venijnige rocker met een smerig stomend geluid en zang, die doet denken aan een uitzinnig rockende Tori Amos.
Na de lui sluipende rocker Love And Addiction vertoont Awake duidelijke Soundgarden trekjes in een nummer dat logge elementen afwisselt met breekbare gedeeltes. Grace kraait het af en toe op een grimmige Lene Lovich wijze uit in de beuker Orange Sky.
Time Waits For No One is een, voor deze band, ingetogen maar nog altijd donker fuzzend nummer. In Till You Return gaat de band, vooral door de intense zwevende zang, de kant van the Cranberries op en ook Ocean Star laat de intiemere, dromerige kant van de band horen met een weldadig psychedelisch geluid.
Shaman sluit het album op een bezwerende broeierige wijze af.
Een uitstekend album van een superzware band en een uiterst intrigerende zangeres.
Tracks:
01. Lucid Dream
02. Metamorphosis
03. Love And Addiction
04. Awake
05. Orange Sky
06. Time Waits For No One
07. Till You Return
08. Ocean Star
09. Shaman
Website: http://gracesolero.com/wordpress/