Review: Various Artists – Take A Journey On The Down Home Special – Bo Diddley
Various Artists – Take A Journey On The Down Home Special – Bo Diddley
Format: CD / Label: Koko Mojo Records
Release: 2022
Tekst: Peter Marinus
Over de vraag hoe groot de invloed van Bo Diddley is geweest op de hedendaagse pop/rock bestaat al lang geen twijfel meer. De ogenschijnlijk simpele Diddley beat is namelijk voor menige garagepunk band/artiest een lichtend voorbeeld geweest.
Elias Otha Bates McDaniel, oftewel Bo Diddley, werd in de 50’s één van de populairste rhythm & blues artiesten, die zich moeiteloos kon meten met grootheden als Chuck Berry, Muddy Waters en Howlin’ Wolf. En dat vooral doordat hij zijn nummers van een een dwingende onweerstaanbare Afrikaanse beat voorzag en een rauw, tremolo geluid in zijn gitaarspel had.
Het is daarom meer dan terecht dat er weer eens een overzichtsalbum van Bo Diddley is verschenen. Dit keer op het Koko Mojo label. Een album waarop de Bo Diddley klassiekers uiteraard niet ontbreken maar waarop ook een groot aantal Bo Diddley covers te vinden is.
Van de klassiekers zijn Bo Diddley, Pretty Thing en Who Do You Love het meest bekend en nog steeds val je voor die ogenschijnlijke simpele, maar oh zo onweerstaanbare Diddley beat.
Het rauw bonkende Pretty Thing is voor vele garagepunk bandjes een bron van inspiratie geweest. Mona is een goed voorbeeld van de bedwelmende primiteve sound van Bo Diddley. In het lome Dearest Darling zitten stiekem wat Tequila invloeden verstopt. De zang van Bo klinkt hier uiterst rauw.
You Don’t Love Me (You Don’t Care) is Boom Boom Boom op z’n Diddlyaans. In Dancing Girls zijn wat boppende rockabilly geluiden te horen en Deed And Deed I Do mixt de Diddley beat met doo wop.
Van de Diddley covers springt het smerige Roller Coaster van Little Walter & his Jukes er bovenuit. Het schroeiende harmonicaspel van Little Walter past perfect bij de Diddley beat.
De doo wop komt ook flink aan bod zoals in het onschuldige Pearl van the Schoolboys, de bizarrrrrrrrre doo wop van the Marquees (met Marvin Gaye) in Wyatt Earp en de doo wop/soul ballad Baby You’re My Only One van Billy Stewart. Diens Billy’s Heartache kan het beste als een ADHD mambo omschreven worden.
De gruizige sax instrumental Bo Diddley van J.M. Van Eaton & the Untouchables hoort zeker ook bij de favorieten van dit album.
De Britse Johnny Kidd & the Pirates klinken als Dr. Feelgood in de hoekige rocker I Can Tell.
De afsluiter, Road Runner, van Freddy Koenig with the Jades spuit er onstuimig smerig vandoor.
Dit overzichtsalbum bewijst Bo Diddley alle eer, die hij ruimschoots verdient.
Website: https://www.vintagerockinroots.com/CDs
