Concertfoto’s: Electric Hollers – Eindeloos, Emmeloord 24 april 2022
Foto’s: Edwin Fabriek – Tekst: Jelle Edelenbosch
Electric Hollers niet klein te krijgen
Ga er maar aanstaan. De bezetting van de band is door omstandigheden minimaal met als gevolg veel improviseren. De tot twee personen gedecimeerde band Electric Hollers klaarde de klus. Het werd zondagmiddag 24 april in een goed gevuld restaurant Eindeloos in Emmeloord een smaakvol optreden.
Met dank aan gitarist/zanger Tim Birkenholz en bassist Bonne van der Wal. Het bleek een dynamisch duo en zeker ook het kijken waard. Birkenholz die tijdens zijn felle, melodieuze solo’s bekken trok. De ogen vaak gesloten, in trance, helemaal opgaand in de muziek.
Eigen methode
Van der Wal had zijn eigen methode om zich een te voelen met de vaak breed uitgesponnen nummers. Hij bewoog zijn hoofd rustig, zweefde bij wijze van spreken buiten zichzelf.
Ondertussen produceerde hij vette basnoten. Regelmatig behandelde hij zijn gitaar alsof het een solo-instrument was. Zo mag ik, en velen met mij, het graag horen.
Het was tijdens dit Lazy Sunday Afternoon concert mijn tweede kennismaking met Tim Birkenholz. De eerste keer was bij een optreden met Ralph de Jongh in Dedemsvaart. Zijn gitaarspel viel daar ook in positieve zin op. Van integer naar luid en van fingerpicking naar supersnel strumming.
Zonder slagwerker
Bonne van der Wal, die ook producer is, vervangt al enige tijd vast bandlid Inge de Vries. Ook drummer Max Mollema kon er zondag door trieste omstandigheden niet bij zijn.
Zonder slagwerker betekent een enorm gemis en dat kon eigenlijk ook niet opgevangen worden door de drumcomputer die nu regelmatig werd ingezet.
De meningen bleken verdeeld toen Birkenholz op een gegeven moment vroeg ‘drumcomputer aan of uit?’ Voor de pauze werd eigen werk, waaronder het titelnummer van hun eerste album ‘Rise’, gespeeld.
Peter Green
Het was even wennen aan de stem van de vaardige gitarist, maar ook het idee waar ken ik die van speelde door mijn hoofd. Ineens eureka, van de oude Fleetwood Mac met Peter Green in de hoofdrol.
Invloeden van Ten Years After, Black Sabbath, Buddy Guy en Led Zeppelin zetten Electric Hollers op het muzikale spoor. Om vervolgens zelf de eigen weg te volgen en toch ook schatplichtig te blijven. Na na de pauze waren nummers te horen van hun idolen.
Ruimte
Bijvoorbeeld ‘As the sun still burns away’ van Ten Years After en ’Planet Caravan’ van Black Sabbath. De mogelijkheden om te jammen werden volop benut. Zonder gebruik van de drumcomputer was daar ook de ruimte voor. De inzet van de effectpedalen, gelukkig niet te overvloedig, gaf het geheel extra cachet.
Prachtig om te zien hoe de lange haren van Birkenholz, Wally Tax zou er jaloers op zijn geweest, tot over zijn gitaarsnaren hingen. Het leverde geen ‘vastlopers op.’
Duidelijk werd dat ook in minimale samenstelling de betiteling ‘blues/rock-sensatie uit Noord-Nederland’ op zijn plaats is.
Website: https://www.electrichollers.com/
