Douglas Greer – My Last Storm
Format: CD – Digital / Continental Record Services
Release: 2020
Tekst: Gerrit Schinkel
De Amerikaanse singer-songwriter Douglas Greer is geboren in Port Acres, Texas en woont tegenwoordig in Galveston, Texas. Zijn stijl wordt vergeleken met die van musici als Ryan Adams, Joe Ely, Waylon Jennings en Steve Earle.
In 2006 verschijnt zijn debuutalbum ‘Just a Man’. Dit lovend ontvangen album bereikt de eerste plaats van de Euro Americana Chart. Ook zijn tweede album ‘Baja Louisiana’ uit 2016 krijgt gunstige kritieken. Greer’s muziek wordt in Nederland uitgebracht op Continental Record Services, het label dat ook andere internationale rootsartiesten als Chip Taylor, Israel Nash, Carter Sampson en Levi Parham onder contract heeft.
Douglas Greer is in Nederland een graag geziene gast en heeft hier regelmatig opgetreden in clubs en in radioshows, vaak samen met de eveneens uit Texas afkomstige singer-songwriter Dick LeMasters.
Gelukkig hebben de fans geen tien jaar hoeven wachten op een nieuw album van Douglas Greer. Op 18 september jl. verscheen ‘My Last Storm’. Dit derde album van Greer is opgenomen in Mark Hallman Congress House Studio in Austin, Texas. Alle elf songs zijn geschreven door Greer, twee schreef hij samen met anderen. De line-up op ‘My Last Storm’ is vrijwel hetzelfde als op zijn vorige album.
My Bible and My Gun is de Steve Earle- achtige rockende opener. Greer woont midden in de streek van the Bible Belt en Gun Country. Religie en wapens gaan daar vaak hand in hand en dit was de aanleiding om hier een song over te schrijven.
Het titelnummer My Last Storm is een prachtige ballad en door de accordeon en de mooie vioolsolo’s waan je je in Ierse sferen. Greer woont aan de Golf van Texas en hij haalde voor dit nummer inspiratie uit de vele overstromingen die deze streek in de loop der jaren hebben geteisterd. Ride That Dragon is stevige rootsrock en het samen met zijn broer Joe geschreven Million Beers is uptempo countryrock met een twangy gitaarsolo.
Greer schreef Like a Glove samen met de Texaanse singer-songwriter Robert Frith. Het is een mooie ballad met fraaie pianoklanken. De geweldige vioolsolo’s brengen een cajunachtige sfeer in de uptempo countryrocker As Real As Me. Een heerlijk nummer dat op het repertoire van Steve Riley and the Mamou Playboys zou kunnen staan.
Felle gitaarlicks en golvende orgeltonen kenmerken het sterk rockende Grown Man en ook in Superpower gaat het er stevig aan toe. Maar At the Mercy of the Criminal is weer een fraaie ballad, met een tokkelende banjo en ingetogen enigszins gruizige zang van Greer in een bad van orgeltonen.
Douglas Greer zat ooit in de band Amos Moses. Die band speelde ook zijn nummer Happy You’re Gone, Girl, een lied over een meisje dat hem verliet maar waar jij uiteindelijk toch niet rouwig om was. Het is hier pure powerpop en is een ode aan de Britse band Squeeze, waar Greer nog steeds een fan van is.
Het slotnummer Canada Won’t Let Me In is een countryballad met een verrukkelijke accordeon. De aanleiding voor het schrijven van deze ballad was het feit dat Greer ooit vijf jaar Canada niet in mocht. Ik weet niet of jij Canada nu wel in mag, maar hoe dan ook, je bent wat mij betreft van harte welkom in Nederland Douglas.
Conclusie:
‘My Last Storm’ is een album waarop Douglas Greer zijn persoonlijke verhalen, samen met zijn mede musici, muzikaal op grootse wijze verwoordt. Kortom, een uitstekend rootsalbum.
Tracks:
01. My Bible and My Gun
02. My Last Storm
03. Ride That Dragon
04. Million Beers
05. Like a Glove
06. As Real As Me
07. Grown Man
08. Superpower
09. At the Mercy of the Criminal
10. Happy You’re Gone, Girl
11. Canada Won’t Let Me In
Line-up:
Douglas Greer – zang, akoestische gitaar,
Mark Hallman – drums, bas, keyboards, gitaar, banjo, piano, accordeon, zang, backing vocals
Bradley Kopp – elektrische gitaar
David Grissom – elektrische gitaar (track 1, 7)
Richard Bowen – viool
Website: Douglas Greer