Luther Black and The Cold Hard Facts – Luther Black and The Cold Hard Facts
Format: CD – Digital / Label: D.A Records
Release 2020
Tekst: Fons Delemarre
De foto op de cover van het album ‘Luther Black and The Cold Hard Facts’ spreekt boekdelen. Een vintage zwart-wit foto, met een eindeloze, rechte weg door een droog, stoffig Amerikaans landschap. In de verte een bergketen. Geen mens te zien. Misschien hoor je alleen het waaien van de wind… Zó klinkt dit album en hier geldt dus: “What you see is what you get’.
Openingstrack 59 verbeeldt de coverfoto muzikaal: ingetogen akoestische country met mandoline, donkere spreek/zangstem en een metalige twanggitaar. Westernmuziek, dus.
De toon is meteen gezet voor het debuutalbum van Rick Wagner. Luther Black is het alter ego van Rick Wagner, een zestigjarige countrymuzikant, producer en schrijver die alles (nou ja, veel) al een keer heeft meegemaakt en die nu toch alsnog debuteert met het album ‘Luther Black and The Cold Hard Facts’.
Op zijn website zegt de 60-jarige debutant daarover: “There’s an old adage that your first album is your best album, because you had your whole life to write it. Well that gives me a big advantage releasing my first album at my age”.
Mogelijk is ‘The Cold Hard Facts’ gewoon de naam van zijn begeleidingsband, maar in ieder geval is het wél de formulering van wat Wagner tot nu toe in zijn leven heeft meegemaakt. De muziek klinkt vertrouwd bekend en appelleert aan countrypop-achtige, rock/singersongwriter muziek.
Deels fors aangezet (denk aan Outlaws, Bottle Rockets, Georgia Satellites), deels ingetogen, semi akoestisch (denk aan Boris McCutcheon, Townes Van Zandt, Guy Clark).
Verzamelnaam zou ‘outlaw rock’n’roll met een flinke dosis Americana’ kunnen zijn. De heerlijk plokkende bas van Rick Wagner en de soms rammelend klinkende gitaren voorkomen dat je aan het gladde geluid van de Eagles kunt gaan denken.
‘Luther Black and The Cold Hard Facts’ is een echte Amerikaans, southern- en countryrock gitaaralbum. Het open gitaargeluid van de band en de meerstemmige backing vocals passen goed bij de donkere stem van Wagner.
De ballades, zoals Proof, klinken het meest uitgesproken, ook al omdat Wagner’s stem daarin het beste tot zijn recht komt. Onverwacht en dus opvallend zijn de strijkers die opdoemen in World Won’t Wait. Daarna zijn het toch weer ouderwets forse gitaren, beetje zoals Crazy Horse, en gaat het weer over ‘…two desperadoes on the run’.
De band dient daarbij een gitaarsolo met twee gitaren op. Verderop, in Longer Than a Country Mile, meen ik een mellotron te horen. Hoe vintage wil je het hebben…
Over the top en onnodig flauw is de cover van I’m so Lonesome I Could Cry (Hank Williams) Ingeleid door en vergezeld van het gekraak en de ruis van versleten vinyl, brom-zingt een vreemdsoortig vervormde stem over een rudimentaire, eveneens vervormde gitaar.
Zal wel ‘camp’ bedoeld zijn. Gewoon skippen dat afsluitende nummer, want de rest is wél zeer de moeite waard.
’Luther Black and The Cold Hard Facts’ is niet vernieuwend, maar dat hoeft in dit genre ook niet echt. Niks nieuws onder de zon, dus, maar liefhebbers van dit genre zullen er zeker met plezier naar luisteren.
Of, zoals te lezen op internet: ‘The sound is the usual collection of mid-american styles and tropes, delivered with much enthusiasm and lots of enjoyable guitar. Wagner’s experience of his decades in and around the industry mean he knows better than to try any innovation, rather recycling sounds and styles to sum up a lifetime of exposure to its sources. Can this get a bit predictable? At times yes, but the music is very well played and produced, and there is usually a decent 4, 5, 6 or 12 string lick arriving soon to enjoy’. (americana-uk.com)
Tracks
01. 59
02. Trouble
03. Proof
04. The Ghost That’s Chasing Me
05. World Won’t Wait
06. Under The Influence Of Love
07. Backroads
08. Longer Than A Country Mile
09. Lonesome Valley Blues
10. Hold You In My Arms Tonight
11. Prisoner Of The Bottle
12. I’m So Lonesome I Could Cry
Website: Luther Black